Een dynamische werkomgeving is niet voor iedereen. Judith Hellemons schreef deze column over haar 9-tot-5-mentaliteit.
Ik verlang ernaar om te werken in zo’n typische instantie. Een bedrijf of overheidsorgaan dat heerlijk vastgeroest zit. Met vaste werkplekken, zonder dynamische tralala en met collega’s die er al twintig jaar en langer werken. Een magisch trage plek waar contracten automatisch verlengd worden. Ik wil bureau’s zien waar fotolijsten op staan van kinderen die nu in de twintig zijn. Waar gênante mokken met Disneyfiguren erop verstopt zijn in zware houten lades. En o ja, met ficussen naast elke werkplek en van die kasten vol met kaartenbakjes waarin je dan het één en ander moet opzoeken voordat je aan het werk kan. Papieren met onduidelijke informatie liggen als een accessoire verspreid over elk bureau.
Een plek waarin iedereen een 9-tot-5-mentaliteit heeft en drie keer per dag met elkaar koffie drinkt en de spritsen tussen het geouwehoer door worden doorgegeven. Tijdens de koffietijd wordt er natuurlijk flink gescholden op de aankomende veranderingen die ingevoerd worden, want hoe kan het management dit nou maken? De onwrikbare werkers
Ik wil eigenlijk ook wel vastgeroest zitten. Ik wil wonen in de boekenreeks Het Bureau.