Kun je een straat missen? Ja, dat kan. Ik heb jarenlang op de Kanaalstraat gewoond en genoten van de goedkope feta en olijven daar. Wat ik niet mis, maar ook weer wel? Het idee dat ik figureerde in een actiefilm als ik door de Kanaalstraat heen fietste.

Door Judith Hellemons

Soms ga nog op bezoek bij mijn oude studentenhuis. Er is een lijst gemaakt op de muur met wie daar allemaal gewoond hebben: namen als Mark, Margit en een paar Thomassen geschreven met een zwarte stift. Onder de lijst bevindt zich een trap die misschien eens geschuurd zou moeten worden en pas sinds kort genieten mijn oud-huisgenoten van de luxe van een afzuigkap in de keuken. Het was gezellig en knus destijds (enkele irritaties over het versleten huis daargelaten). En wat deden wij regelmatig? Voor op de stoep zitten, om de furie van de Kanaalstraat te bewonderen.

Break a leg

Beeld je dit even in: een aantal studenten op een stoep, zittende op de grond of op van die grote rode stoelen waar je oma zo makkelijk in zit, rechts een glas-, papier- en plasticbak, links een klein winkeltje en verderop een restaurantje. Als je recht voor je uit kijkt zie je het podium. De straat der straten. De acteurs komen al snel ten tonele: waaghalzen op ligfietsen, een moeder die met een volle tas boodschappen plus twee kinderen door de straat manoeuvreert, die ene man met de grijze lokken die op zijn herenfiets zo smakelijk kan fluiten zodat je bijna denkt dat je Herman van Veen hoort, een wielrenner die heeft bedacht dat via de Kanaalstraat trappen een goed idee was, en dan heb ik het alleen nog maar over de weggebruikers op twee wielen.

Kanaalstrissa the Movie

Wat dit toneelstuk zo fantastisch maakt zijn de actie-elementen. Aangezien ik nooit gehoord heb van een actietoneelstuk, ga ik snel over op het idee van Kanaalstrissa The Movie. De auto’s in dit kleine straatje zorgen voor het ‘gaat dat wel goed’-gevoel. Hierbij moet je even bedenken dat de Kanaalstraat geen apart fietspad heeft. De straat wordt dus gedeeld door fietsers, auto’s, voetgangers en hier en daar iemand die het op skeelers waagt. Een brij van weggebruikers plus bestuurders die snel nog even willen inhalen of afsnijden: The Fast & The Furious is er niets bij.

Mazzel

Gelukkig loopt het vaak goed af en remt die ene BMW net op tijd voor de brug of dat overstekende meisje. Zelf ben ik één hele keer aangereden op de Kanaalstraat. Een automobilist maakte een bocht naar de Damstraat en besloot de achterkant van mijn fiets mee te nemen. Verder waren ik en mijn huisgenoten echt mazzelpikken, vooral als je bedenkt dat wij ons elke dag op die straat waagden. Het grappige is: je raakt eraan gewend en ontplooit je vanzelf tot een expert in het Kanaalstraatfietsen. Bijvoorbeeld: die meneer gaat vast zijn autodeur opengooien, ik fiets er alvast met een bochtje langs. Mijn huis zat vol met professionele stuntmannen en -vrouwen die een ontzettend scherp inzicht kregen in verkeerssituaties. Het fietsen in de Kanaalstraat werd een sport. Zou ik het nog kunnen?